Malarstwo wciąż żywe
Opublikowano: 24 października 2018 r.Kategorie: Wystawy
Centrum Sztuki Współczesnej Znaki Czasu, 11.11.2018 (niedziela), godz. 18.30
Wystawa czynna do 13.01.2019 r.
W 2018 roku Międzynarodowy Festiwal Filmowy EnergaCAMERIMAGE oraz Centrum Sztuki Współczesnej „Znaki Czasu” w Toruniu zaprezentują około 200 wybranych dzieł światowego nowoczesnego i współczesnego malarstwa. Głównym przesłaniem wystawy jest poparcie tezy „Malarstwo wciąż żywe”, a na dowód zaprezentowane zostaną arcydzieła malarstwa XX i XXI wieku, do tej pory niepokazywane w muzeach i galeriach w tej części Europy. Wyboru prac wspólnie dokonali dyrektor festiwalu Camerimage i kurator CSW – Marek Żydowicz oraz właściciel kolekcji Michael Haas.
Cała kolekcja liczy ok. 2 tysięcy dzieł sztuki. Na wystawie „Malarstwo wciąż żywe” zaprezentowanych zostanie ponad 200 prac 173 najwybitniejszych twórców światowej sztuki XX wieku. Wśród nich będzie można zobaczyć m.in. dzieła takich artystów jak: Pierre Bonnard, Georges Rouault, Maurice Denis, Henri Matisse, Otto Dix, Jankiel Adler, Ernst Ludwig Kirchner, Odilon Redon, Emil Nolde, Pablo Picasso, James Ensor, Giorgio de Chirico, Piet Mondrian, Francis Picabia, René Magritte, Joan Miró, Kurt Schwitters, Jean Dubuffet, Oskar Kokoschka, Andy Warhol, Anselm Kiefer, Frank Stella, Markus Lüpertz, Hans Bellmer, Georg Baselitz, Sigmar Polke, Mimmo Paladino, Antoni Tàpies, Leiko Ikemura, Jordi Alcaraz.W ramach wystawy pojawią się również wątki polskie, między innymi prace zapomnianego polskiego artysty tworzącego na emigracji Pinchasa Bursteina, znanego pod pseudonimem Maryan, oraz młodych twórców: Karoliny Zdunek, Wojtka Zasadniego, Tomasza Kowalskiego.
Bogactwo stylów, technik, środków wyrazu, motywów i tematów podejmowanych przez artystów z całego świata w ciągu ostatnich ponad stu lat, zgromadzone na toruńskiej ekspozycji, pozwoli na niemal podręcznikowe przypomnienie najważniejszych stylów i tendencji artystycznych minionego stulecia.
Tak szeroka ekspozycja dokonań najwybitniejszych artystów z całego świata w polskiej galerii to rzadkość. Jej realizacja wymagała ogromnych nakładów pracy, czasu i środków finansowych. Trudne do przecenienia walory edukacyjne przedsięwzięcia wynikają nie tylko z możliwości poznania mniej znanych prac wybitnych twórców, których dzieła są na co dzień rozsiane po najważniejszych galeriach i muzeach na całym świecie, ale także z możliwości zastanowienia się nad ideą kolekcji niemieckiego marszanda, gromadzącego swój niezwykły zbiór dzieł sztuki przez ostatnie czterdzieści lat.
