Wystawa Kajetana Pochylskiego „Ostatnie kino – poza ekranem”
Opublikowano: 12 października 2020 r. Data i czas
13 października 2020 r. (wtorek)
17:00–19:00
Lokalizacja
_Wydarzenie on-line (on-line)
Kategorie
Wystawy
Wczytuję mapę...
Wernisaż tylko w wersji online.
Wystawa Kajetana Pochylskiego „Ostatnie kino – poza ekranem”.
Łukasz Kajetan Pochylski – absolwent Wydziału Sztuk Pięknych UMK w Toruniu, specjalność rysunek oraz AMA Film Academy w Krakowie kierunek operatorski. Doktor w dziedzinie sztuki. Zajmuje się filmem dokumentalnym, autorskim filmem eksperymentalnym. Dwukrotny stypendysta Marszałka województwa Kujawsko-Pomorskiego w dziedzinie sztuka filmowa. Jego dokumenty brały udział w festiwalach w Polsce oraz poza granicami zdobywając na nich nominację i nagrody. W 2020 film do którego realizował zdjęcia „Republika Narodziny Legendy” (reż. R. Kruk) znalazł się na liście do Polskiej Nagrody Filmowej ORŁY
OSTATNIE KINO – POZA EKRANEM
Na wystawa składają się dwa elementy. Pierwszym z nich jest ekspozycja znajdująca się w Galerii 011 przedstawia ona proces tworzenia obrazu ruchomego. Przez tę ekspozycję pragnę zwrócić uwagę na to iż obraz filmowy może istnieć poza ekranem kinowym. Obraz, klatka filmowa może stać się obiektem który wychodzi poza ekran projekcyjny. Przez takie działania nawiązuje do twórczości artystów tworzących w latach 60 i 70 ubiegłego wieku, którzy eksperymentowali z materią filmu, taśmy takich jak: Paul Sharits, Peter Kubelka, Stan Brakhage, Julian Antonisz. Drugim elementem jest projekcja filmu „Ostatnie Kino”. Tematem filmu jest historia mojego dziadka Jerzego, który – jak mówi babcia – prowadził ostatnie kino oświatowe w Polsce. Film budowany jest za pomocą opowieści mojej babci Krystyny, mówiącej o kinie, dziadku i życiu. Narratorem w tej opowieści jest mój syn Tymon, a w rolę dziadka Jerzego wcielili się mój tata Witold oraz syn (jako dziadek, gdy był dzieckiem). Przedstawiana historia jest dla mnie bardzo osobista, a dobór osób występujący w filmie wyraźnie to podkreśla. Obraz został zrealizowany autorską metodą, łączącą w sobie techniki cyfrowe i analogowe. Powstały film jest efektem nawarstwień. Został on wykonany za pomocą kamery cyfrowej oraz typowych narzędzi rysunkowych, malarskich, graficznych. Podczas realizacji filmu powstało około 8200 ręcznie wykonanych klatek. Moim zamiarem było stworzenie czegoś niekonwencjonalnego, innego od klasycznego współczesnego zapisu cyfrowego, w sposób twórczy łączącego ze sobą dwie technologie filmowe: technikę zapisu analogowego z technikami zapisu cyfrowego. Celem było również doprowadzenie procesu tworzenia filmu autorskiego do formy rękodzieła. Wystawa ta jest częścią rozprawy doktorskiej „Ostatnie kino” Transformacja, modyfikacja obrazów cyfrowych i analogowych. Poszukiwanie wartości plastycznych w filmie.
Łukasz Kajetan Pochylski – absolwent Wydziału Sztuk Pięknych UMK w Toruniu, specjalność rysunek oraz AMA Film Academy w Krakowie kierunek operatorski. Doktor w dziedzinie sztuki. Zajmuje się filmem dokumentalnym, autorskim filmem eksperymentalnym. Dwukrotny stypendysta Marszałka województwa Kujawsko-Pomorskiego w dziedzinie sztuka filmowa. Jego dokumenty brały udział w festiwalach w Polsce oraz poza granicami zdobywając na nich nominację i nagrody. W 2020 film do którego realizował zdjęcia „Republika Narodziny Legendy” (reż. R. Kruk) znalazł się na liście do Polskiej Nagrody Filmowej ORŁY
OSTATNIE KINO – POZA EKRANEM
Na wystawa składają się dwa elementy. Pierwszym z nich jest ekspozycja znajdująca się w Galerii 011 przedstawia ona proces tworzenia obrazu ruchomego. Przez tę ekspozycję pragnę zwrócić uwagę na to iż obraz filmowy może istnieć poza ekranem kinowym. Obraz, klatka filmowa może stać się obiektem który wychodzi poza ekran projekcyjny. Przez takie działania nawiązuje do twórczości artystów tworzących w latach 60 i 70 ubiegłego wieku, którzy eksperymentowali z materią filmu, taśmy takich jak: Paul Sharits, Peter Kubelka, Stan Brakhage, Julian Antonisz. Drugim elementem jest projekcja filmu „Ostatnie Kino”. Tematem filmu jest historia mojego dziadka Jerzego, który – jak mówi babcia – prowadził ostatnie kino oświatowe w Polsce. Film budowany jest za pomocą opowieści mojej babci Krystyny, mówiącej o kinie, dziadku i życiu. Narratorem w tej opowieści jest mój syn Tymon, a w rolę dziadka Jerzego wcielili się mój tata Witold oraz syn (jako dziadek, gdy był dzieckiem). Przedstawiana historia jest dla mnie bardzo osobista, a dobór osób występujący w filmie wyraźnie to podkreśla. Obraz został zrealizowany autorską metodą, łączącą w sobie techniki cyfrowe i analogowe. Powstały film jest efektem nawarstwień. Został on wykonany za pomocą kamery cyfrowej oraz typowych narzędzi rysunkowych, malarskich, graficznych. Podczas realizacji filmu powstało około 8200 ręcznie wykonanych klatek. Moim zamiarem było stworzenie czegoś niekonwencjonalnego, innego od klasycznego współczesnego zapisu cyfrowego, w sposób twórczy łączącego ze sobą dwie technologie filmowe: technikę zapisu analogowego z technikami zapisu cyfrowego. Celem było również doprowadzenie procesu tworzenia filmu autorskiego do formy rękodzieła. Wystawa ta jest częścią rozprawy doktorskiej „Ostatnie kino” Transformacja, modyfikacja obrazów cyfrowych i analogowych. Poszukiwanie wartości plastycznych w filmie.
